شعر گل مریم

می دانم این شعرم شعاری می شود مریم 

اما برایم یادگاری می شود مریم

این روزها با تو زمستان را نمی بینم 

این فصل ها با تو بهاری می شود مریم

وقتی که از باران برایم شعر می خوانی

باران برایم انحصاری می شود مریم

هرشب کنارم زیر باران راه می آیی 

بی چتر ؛ باهم گهگداری می شود مریم

هر وقت شال آبی ات را باد با خود برد

اینجا هوایش آبشاری می شود مریم

وقتی که رسم عاشقی را خوب میدانی

ماندن همیشه اختیاری می شود مریم

"من دوستت دارم" همیشه شعر زیبایی ست

شعرم همانکه دوست داری می شود مریم

الهی...

الهی ...!

ارحمکما...